محققان دانشگاه استنفورد دریافتند سیستم سروتونین مغز حداقل از دو سیستم تشکیل شده است که به طور موازی عمل کرده و به اشکال مختلف و گاه متضاد، مغز را تحت تاثیر قرار می دهند.
محققان با شناسایی اجزای خاص سروتونین در مغز و تخصیص آن ها به یک سیستم یکپارچه سروتونین توانستند نقشه دقیقی از سیستم سروتونین مغز تهیه کنند.
محققان امیدوارند با انجام این کار دید جامعی از عملکرد سروتونین به دست آورند و با استفاده از آن بتوانند روش های جدیدی را برای درمان اضطراب و افسردگی بیابند.
در این تحقیقات تمرکز اصلی محققان بر ناحیه ای از مغز بود که با عنوان dorsal raphe شناخته می شود و محل تجمع نورون هایی است که از طریق آزادسازی سروتونین سیگنال ها را مخابره می کنند.
فیبرهای عصبی این نورون ها با نورون های بخش های حیاتی مغز که کنترل عملیات مختلف از حافظه گرفته تا حالات مختلف ذهنی را در اختیار دارند، ارتباط داشته و سیگنال هایی را برای آن ها ارسال می کنند.
محققان برای ایجاد یک نقشه بصری از این فیبرها و نورون ها، ویروسی را به فیبرها تزریق کردند که امکان ردگیری فیبرها را تا نورون های ناحیه dorsal raphe فراهم می کند. بدین ترتیب مشخص شد در این ناحیه دو گروه از نورون های تولیدکننده سروتونین وجود دارند که با قشر بیرونی و درونی مغز در ارتباط هستند و قادرند واکنش های مختلفی نسبت به محرک ها داشته باشند.