نتایج مطالعات ۳۵۰ محقق علوم پزشکی کشور با همکاری محققان بین‌المللی نشان می‌دهد نظام سلامت ایران با وجود دستاوردهای ارزشمند طی سه دهه گذشته در کنترل بیماری‌های واگیر، با چالش‌های جدی در زمینه بیماری‌های غیرواگیر و افزایش مرگهای زودرس به ویژه در ارتباط با آلودگی هوا مواجه است.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران، نتایج مطالعات ۳۵۰ محقق علوم پزشکی کشور با همکاری محققان بین المللی نشان می دهد نظام سلامت ایران با وجود دستاوردهای ارزشمند طی سه دهه گذشته به ویژه کنترل چشمگیر بار بیماری های واگیر، با چالشها و تهدیدات بهداشتی جدی در زمینه بیماری های غیرواگیر و افزایش مرگ های زودرس عمدتا ناشی از بیماری های قلبی عروقی، سکته های قلبی و مغزی، افزایش مرگ های مرتبط با آلودگی هوا و روند فزاینده عوامل خطر متابولیک مواجه بوده است.
این مطالعه که نتایج آن ۱۷ فروردین ۱۴۰۱ (۶ آوریل ۲۰۲۲) طی مقاله ای تحت عنوان Health system performance in Iran: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study ۲۰۱۹ در مجله «لنست» منتشر شده است، ضمن بررسی مهمترین تحولات موثر بر نظام سلامت ایران طی سال های ۱۳۹۸ – ۱۳۶۹ (۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹) و دستاوردهای چشمگیر حاصله طی این سه دهه، همچنین با هدف هدایت نظام مراقبت های بهداشتی کشور به سمت سیاستگذاری های مبتنی بر شواهد، اولویت بندی سیاست ها بر اساس چالش های مهم فعلی و نوظهور و نیز کاهش نابرابری ها در توزیع شاخص های سلامت، بار بیماری های واگیر و غیرواگیر در ایران را برآورده کرده است.
افزایش ۱۱۰ درصدی مرگهای ناشی از بیماری های مرتبط با آلودگی هوا در استان تهران
تغییرات زیست محیطی و اکولوژیکی و خطرات عمده ناشی از آلودگی ذرات معلق، از جمله عوامل خطر اصلی محیطی و دارای تاثیرات عمده بر وضعیت سلامت ایرانیان و افزایش بار بیماری های مرتبط با آلودگی هوا طی دهه های گذشته بوده است.
به گفته دکتر ملک زاده، محقق ارشد مطالعه حاضر، در سال ۲۰۱۹، آلودگی ذرات معلق، پنجمین عامل از دست رفتن عمر به علت ناتوانی ناشی از بیماری های مرتبط با آلودگی هوا (۱۳۸ هزار سال) و مرگ های ناشی از آن (۵ هزار مرگ) در استان تهران به عنوان استانی با جمعیت زیاد بوده است. سهم ذرات معلق محیطی در از دست رفتن عمر به علت ناتوانی و مرگ و میر ناشی از بیماری های مرتبط با آلودگی هوا در استان تهران طی سی سال گذشته ، ۴۶.۷ درصد و ۱۱۰ درصد افزایش داشته اند.
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: طبق برآوردهای مطالعه بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت، بیماری‌های مزمن کلیوی، بیماری‌های مزمن تنفسی، عفونت‌های تنفسی و سرطان ها از جمله بیماری های مهم مرتبط با افزیش آلودگی هوا در استان تهران هستند.
این مطالعه، کاهش سهم قابل توجه تاثیرات نامطلوب آلودگی هوا در اقتصاد و سلامت ایران را نیازمند اجرای دقیق تر اقدامات قانونی و تجزیه تحلیل مداوم و دقیق داده های زیست محیطی می داند.
کنترل و کاهش چشمگیر بار بیماری‌های عفونی تا ۹۳ درصد
دکتر ملک زاده همچنین از مهمترین دلایل افزایش سن امید به زندگی در ایران را کاهش قابل توجه بار بیماری های عفونی به ویژه مالاریا، سرخک و دیفتری، کاهش مرگ و میر مادران و کودکان و همچنین کاهش نرخ استاندارد شده سنی مرگ و میر به علل همه بیماری ها طی سه دهه گذشته به دنبال توسعه نظام مراقبتهای بهداشتی دانست و گفت: تقریباً در تمام زیرمجموعه های بیماری های واگیر، کاهش قابل توجه ۵۹ تا ۹۳ درصدی رخ داده است؛ به طوری که سال های زندگی توام با ناتوانی ناشی از اختلالات نوزادی در ایران ۸۱ درصد، اختلالات مادری ۶۸ درصد و بیماری های مرتبط با کمبودهای تغذیه ای – از جمله کمبود آهن و کمبود پروتئین در رژیم غذایی – ۶۰ درصد کاهش یافته است.
به گفته وی، کاهش شدید سه عامل خطر مهم محیطی: آب آشامیدنی ناسالم ، سرویس بهداشتی ناایمن و آلودگی هوای خانه ، به دنبال توسعه شبکه آب و فاضلاب و خطوط گازرسانی در کشور و همچنین اجرای موفق برنامه های واکسیناسیون همگانی «اوریون- سرخک- سرخجه » و واکسیناسیون علیه عفونت ویروسی مانند «هپاتیتB» در سال ۱۳۷۲ از سیاست‌های بهداشتی بسیار موثر ایران در کاهش بار بیماری‌های عفونی و افزایش سن امید به زندگی بوده است.
محقق ارشد مطالعه حاضر تاکید کرد: از آن جا که برنامه هایی مانند واکسیناسیون همگانی علیه بیماری ها، تاثیرات خود را در سالهای بعد نشان می دهند، بیشترین میزان افزایش سن امید به زندگی در ایران مربوط به ۱۰ سال اخیر بوده است.
اجرای چهار سیاست مهم بهداشتی برای دسترسی به پوشش همگانی سلامت
بر اساس این مطالعه، نظام سلامت ایران طی چهار دهه گذشته، علی رغم مواجهه با چندین تحول مهم تاریخی از جمله وقوع انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی هشت ساله عراق علیه ایران به عنوان طولانی ترین جنگ قرن بیستم و تحریم های بین المللی طولانی مدت آمریکا و متحدانش علیه ایران در شرایطی که این کشور پس از پایان جنگ، در تلاش برای افزایش سرانه تولید ناخالص داخلی و ورود به عصر سرمایه گذاری عظیم در زیرساخت ها و توسعه اقتصادی و اجتماعی بود، توانست در مسیر دستیابی به پوشش همگانی سلامت سیاست‌هایی را در چند حوزه اصلی «توسعه مراقبتهای بهداشتی، اولیه، ثانویه و ثالثه»، «آموزش متخصصان و مراقبان بهداشتی» و «توسعه تحقیقات پزشکی» به اجرا درآورد که هر یک از سیاست ها دستاوردهای مهمی را به همراه داشته است.
افزایش سن امید به زندگی در ایران به ۷۸ سال و کاهش قابل توجه شکاف بین استانی
به گفته دکتر رضا ملک زاده، استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی تهران و محقق ارشد این مطالعه، از جمله مهمترین دستاوردهای توسعه مراقبتهای بهداشتی در ایران، افزایش سن امید به زندگی از بدو تولد در هر دو جنس – تطبیق یافته با الگوهای استانی و جنسیت – از ۶۹ سال در ۱۳۷۰ به ۷۸ سال در حال حاضر است.
وی افزود: سن امید به زندگی در زنان ایران ( ۷۹.۶ سال )، بیشتر از مردان (۷۶.۱) است. همچنین طی این مدت، شکاف بین بیشترین و کمترین سن امید به زندگی در استانها، از ۱۲.۵ سال به ۸.۲ سال رسیده که نشان از افزایش آن در تمام استانهای ایران دارد.
کاهش پیوسته نرخ باروری
با وجود دستاوردهای چشمگیر ایران در برخی حوزه های مهم نظام سلامت بویژه کنترل بار بیماری های واگیر ، کشور با چندین تهدید بهداشتی مواجه است. بر اساس نتایج مطالعه انجام شده، طی سه دهه گذشته، جمعیت ایران از ۵۸.۵ میلیون در ۱۳۶۹ به ۸۴.۳ میلیون نفر در ۱۳۹۸ رسیده، اما این کشور در حال حاضر با چالش «کاهش پیوسته نرخ باروری و پیری جمعیت در آینده » روبه روست.
به گفته دکتر فرشاد فرزادفر، نویسنده اصلی مطالعه، ایران، قبل از وقوع جنگ تحمیلی، کاهش نرخ باروری را تحت تاثیر سیاست «کاهش فرزندآوری تجربه کرده است ؛ اما پس از پایان جنگ و در طول سه دهه گذشته، مجددا سیاست «فرزندآوری بیشتر» را مورد حمایت قرار داده است؛ با وجود این حمایتها، نرخ باروری کلی در ایران طی سه دهه گذشته، به طور پیوسته با کاهش مواجه بوده و از ۴.۲ به ۱.۸ تولد به ازای هر زن رسیده است و این امر منجر به نگرانی از پیری جمعیت در آینده شده است.
وی تاکید دارد: سیاست های جمعیتی نباید شامل محدودیت در دسترسی به اقدامات پیشگیری از بارداری که ممکن است زندگی زنان مبتلا به بیماری های مزمن را به خطر بیندازد، باشد.
افزایش ۸۸ درصدی شمار مرگهای ناشی از بیماری‌های «غیرواگیر» در گذار اپیدمیولوژیکی سه دهه گذشته
نویسندگان مطالعه حاضر تصریح می کنند که ایران همانند بسیاری از کشورها، در حال حاضر با انتقال اپیدمیولوژیکی (تغییر بار بیماری ها و خطرات سلامت از بیماری‌های واگیر، مادرزادی، نوزادی و تغذیه ای به بیماری‌های غیرواگیر) و نگرانی از رشد این بیماری ها مواجه است.
دکتر فرزادفر، نویسنده اول مطالعه حاضر در همین زمینه گفت: در سال ۱۳۹۸ ، ۳۲۶ هزار و ۵۰۸ نفر در ایران جان خود را به علت بیماری‌های غیرواگیر از دست داده اند که نشان می دهد به دلیل گذار اپیدمیولوژیکی و انتقال بار بیماری ها از واگیر به غیرواگیر، شمار مرگهای ناشی از بیماری های غیرواگیر در سه دهه گذشته، ۸۸ درصد افزایش داشته است.
وی افزود: طی سه دهه گذشته تعداد سالهای از دست رفته عمر به علت ناتوانی ناشی از همه بیماری ها (واگیر و غیرواگیر) به ۱۹.۸ میلیون سال رسیده که ۷۸ درصد آن (در مقایسه با ۴۳ درصد در ۱۳۶۹) سهم بیماری های غیرواگیر بوده است. همچنین سالهای از دست رفته عمر به علت ناتوانی ناشی از بیماری های غیرواگیر» با افزایش ۴۴ درصدی، از ۱۰ میلیون به بیش از ۱۵ میلیون سال افزایش یافته است؛ هرچند که نرخ استاندارد شده سنی آن ۲۶ درصد کاهش یافته است.
کنترل ناکافی بار بیماری‌های غیرواگیر با وجود قرارگیری در مسیر درست مقابله
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد: تمام شواهد مطالعه حاضر نشان می دهد که سیستم مراقبت های بهداشتی ایران در کنترل بیماری های واگیر، اختلالات مادری و اختلالات نوزادی کاملاً موفق بوده است؛ اما در زمینه بیماری های غیرواگیر، علی رغم قرارگیری در مسیر درست مقابله با این بیماری ها و اجرای اصلاحات مهمی همچون توسعه پوشش سلامت همگانی و طرح تحول سلامت، با قدرت کافی عمل نکرده است. هدف طرح تحول سلامت، تقویت زیرساخت‌های بهداشتی و بهبود تراکم مراقبتهای بهداشتی به ویژه در مناطق کمتر برخوردار بوده، اما این طرح برای تأثیرگذاری بر سیستم مراقبتهای بهداشتی به زمان بیشتری نیاز دارد و این زیرساخت ها باید در زمینه پیشگیری نیز به کار گرفته شوند. تحریم های بین المللی علیه ایران نیز در کنترل ناکافی بیماری های غیرواگیر تاثیرگذار بوده اند. همچنین فقدان ردیف بودجه مشخص و کافی در زمینه کنترل بیماری های غیرواگیر، یک اشکال مهم است و می تواند به پایان برخی طرح ها منجر شود.
۳۷ درصد مرگهای زودرس ایران، ناشی از چهار بیماری اصلی
اما یکی از مهمترین نگرانی های پیش روی نظام سلامت ایران در زمینه بیماری های غیرواگیر، مرگهای زودرس زیر ۷۰ سال و خیلی زودرس زیر ۵۰ سال است.
دکتر ملک زاده، محقق ارشد مطالعه حاضر و مجری مطالعه «پیشگیری از بیماری های قلبی و سکته های قلبی و مغزی» در ایران در این باره گفت: شمار مرگ های زودرس (۳۰ تا ۷۰ سال) به دلیل چهار بیماری غیرواگیر اصلی (سرطان ها، بیماری های قلبی عروقی، بیماری های مزمن تنفسی و دیابت) از حدود ۶۷ هزار (۵۳ درصد مرگهای ناشی از کل بیماری های غیرواگیر در همه سنین) در سال ۱۳۶۹ به ۱۰۱ هزار مورد (۳۷ درصد) در سال ۱۳۹۸ رسیده که نشان می دهد اگرچه مرگهای زودرس ناشی از بیماری های غیرواگیر در نسبت کلی با کاهش مواجه بوده ، اما تعداد آنها افزایش یافته است.
بیماری های قلبی عروقی عامل نیمی از مرگهای زودرس ایران/ کاهش سهم مرگهای زودرس به ۱۱ درصد تا ۲۰۲۵ با روند فعلی قابل دستیابی نیست
دکتر ملک زاده افزود: بیماری های قلبی عروقی و سکته های قلبی و مغزی، بالاترین رتبه را در بین علل مرگهای زودرس ناشی از بیماری غیرواگیر در ایران دارند و عامل ۵۵ درصد مرگ های زودرس در سال ۱۳۹۸ بوده اند.
به گفته محقق ارشد مطالعه حاضر، شمار مرگهای زودرس در ایران درحالی نگران کننده است که بر اساس اهداف توسعه پایدار سازمان بهداشت جهانی (SDGs) در بخش سلامت، سهم مرگهای زودرس از کل مرگها در ایران تا سال ۲۰۲۵ باید به ۱۱.۶ درصد کاهش یابد که با روند فعلی قابل دستیابی نخواهد بود.
بیماری های ایسکمیک قلبی عامل نخست سالهای از دست رفته عمر ایرانی ها / دیابت در راس بیشترین افزایش بار ناتوانی ناشی از بیماری ها
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد: بیماری های ایسکمیک قلبی نقش اصلی را در سالهای از دست رفته عمر ایرانی ها به علت ناتوانی ناشی از بیماری های غیرواگیر در طول ۳۰ سال گذشته در تمام استانها و همه سنین داشته است. همچنین سکته های مغزی، دیابت، کمردرد و اختلالات افسردگی در سطح ملی و استانی ، بیشترین بار سالهای از دست رفته عمر ایرانی ها به علت ناتوانی ناشی از بیماری های غیرواگیر را در سال ۱۳۹۸ به خود اختصاص داده اند که بالاترین میزان افزایش بار ناتوانی ناشی از بیماری ها طی سه دهه گذشته مربوط به دیابت با دو برابر افزایش بوده است.
لزوم تسریع در کنترل عوامل خطر شیوع بالای بیماری های قلبی عروقی در ایران
دکتر ملک زاده معتقد است سیاستگذاران سلامت باید رویکردهای چند بخشی را برای کنترل شیوع بالای عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی در بزرگسالان ایران شامل چاقی و اضافه وزن (۶۰ درصد شیوع) ، چربی خون بالا (۸۰ درصد شیوع)، فشار خون بالا (۵۳ درصد شیوع) اجرا کنند.
افزایش بار بیماری های مزمن انسدادی ریوی
دکتر نقوی ، محقق موسسه سنجش سلامت آمریکا و نویسنده اصلی مطالعه حاضر نیز به افزایش بار بیماری های مزمن انسدادی ریوی در ایران طی سه دهه گذشته اشاره کرد و گفت: تعداد سالهای از دست رفته عمر به علت ناتوانی ناشی از بیماری های انسدادی مزمن ریوی ( با ۵۱۷ در هر ۱۰۰ هزار نفر) و آسم، طی سه دهه گذشته افزایش یافته است
مهمترین سرطان های کشنده در ایران
استاد دانشگاه واشینگتن در سیاتل آمریکا همچنین افزود: نرخ مرگ و میر استاندارد شده سنی ناشی از سرطانها در ایران، الگوی نوسانی را نشان می دهد . بر اساس یافته های این مطالعه، سرطان های معده ، ریه ، روده بزرگ و پروستات در رتبه های برتر مرگهای ناشی از سرطانها در سال ۱۳۹۸ قرار داشته اند.